Pentsamendu logikoa ez da irakasten, ez
du azalpenik behar. Ez dugu logika ikasi beharrik, pentsamendu
logikoa garatu egin behar da. Ume bakoitzaren heldutasun prozesu
pertsonala da, pentsamenduaren heldutasuna.
Hasiera baten egunerokotasunean, hasten
dela esan genezake, badakite desberdintzen zein den handiagoa eta
zein txikiagoa, luzeagoa eta motzagoa...eta horrek kantitatearen
noziorantz bultzatzen ditu.
Denok daukagu “kapazitate logikoa”
eta horregatik denok helduko gara “kantitate”ideia horretara
baina bakoitzak bere erritmoa jarraituko du.
Umeek logika lantzeko, kapazitateak
garatu behar dituzte: erlazionatzeko kapazitatea, ondorioak
ateratzeko kapazitatea, pentsatzeko kapazitatea eta aurretik dakigun
zerbait erabiltzea problema bat ebazteko.
Mentalki umeek garatzen duten lehen
kapazitatea, ERLAZIOA da. Bigarren kapazitatea, ERREPRESENTAZIOA da,
materialekin, marrazkiekin, ikonoekin egin dutena azaltzea eta azkena
biak KONBINATZEA, deduzitzea zer den kausa eta ondorioa.
Adibide bat jarriko dut:
Gertaera bat
deskribatuko dut. Utzik dauden globo batzuk ditut hamar bat, umeari
hauek behatzeko esaten diogu. Behaketa amaitu eta gero globo horiek
puztu egiten ditugu. Galdera bat planteatzen diogu umeari, Globo
gehiago al ditut orain edo lehen?
Sei urte baino gutxiago baditu puztuta
daudenean dituzula globo gehiago esango dizu ( pentsamendu
analitikoa) baina aldi heldutasun bat duenak kopuru berdina duzula
esango dizu ez bait duzu ez globo gehiago jarri ezta ere ez kendu
(kausa eta ondorioa).
Umea zenbakiz inguratuta dagoela ezin
bestekoa da, baina bere lehen urteetan zenbakiak ez du kantitate bat
adierazten, zerbait adierazten du: bizi den etxebizitzaren zenbakia,
jakolari baten zenbakia, liburu bat identifikatzeko...baina guzti
honen helburua zenbakia kantitatearekin erlazionatzea da. Ez da bide
erresa, zenbakia abstraptua da. Kapazak izan behar dira berain
barnean abstrazino hori burutzeko.
Hau, aurretik hitz egin dugun
heldutasun horren ondorioa da. Bakoitzak garatzen du, prozesu
pertsonala da. Denok daukagu kapazitate hori, konkretutik sortua
delako eta bizitza bizitzea konkretua delako. Guk eskoletatik eta
etxeetatik hori bultzatu eta indartu behar dugu.
Nondik hasiko gara?
- Beti mugimenduarekin hasiko gara, berain gorputza esploratuz.
- Materiala erabiliz. Materialak berak bakarrik ez du ezer egiten umeak berarekin egiten duten ekintzak dira garratzia dutenak. Materiala galdera batekin doa beti, interesa sustatu behar da. Ez badago interesik ez dute inoiz ikasiko.
- Hitz egin. Lanean egon diren horretaz hitz egin eta azaldu ondorioak eta zergatiak orduan jakingo dugu aurrera jarraitu dezakegun edo ez.
Guztia honetan, aditua dena, Maria Antonia Canals da eta hemen Euskal Herriko unibertsitatean eman zuen hitzaldi bat lotzen dizuet. Merezi du benetan andra honi entzutea, disfrutatu!!!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina